Poprzednią notkę o systemie obrony powietrznej Polski poświęciłem MEADS które jak już wiemy odpadło.
Czas przypatrzeć się propozycji która wedłu mojej oceny powinna wygrać wyścig po grube pieniądze i nie tylko na projekt "Wisła" ale automatycznie też na projekt "Narew" w przyszłości.
System "Wisła" czy też "Narew" można podzielić na cztery podstawowe komponenty: nośniki systemu , radary , centra dowodzenia , rakiety.
O ile w przypadku propozycji MBDA + Thales jednym z komponentów polonizacji mają być nośniki systemu (najprawdopodobniej Jelcze) o tyle Raytheon zastrzegł sobie 100% udział w tym segmencie i to uważam za korzystne dla programu.
Na Jelcze bowiem armia ma zamówienia w wielu innych segmentach a jest to najprostrzy i najmniej innowacyjny element systemu.
Co z pozostałymi propozycjami , bowiem udział przemysłu polskiego w systemie "Wisła" ma wynieść w zależności od uzgodnionej ostatecznie propozycji (kilka wariantów na stole) od 50 do 52%?
Radar : Raytheon podpisał z firmą Bumar Elektronika umowę w sprawie opracowania według wymagań amerykańskich nowej anteny dla systemu swój-obcy. Opracowany produkt ma być zaoferowany nie tylko Polsce ale wszystkim posiadaczom systemów Patriot oraz nowym zainteresowanym. Szacuje się że przychód Bumeru może wynieść z tego tytułu 350-400 mln USD.
Bumar ma tez wraz z Raytheonem zajmować się rozwojem kolejnych podsystemów stacji w tym systemów zasilania.
System dowodzenia: oprócz uczestnictwa w pracach badawczo-rozwojowych Raytheon zaproponował polskiej stronie że montaż stanowisk dowodzenia będzie odbywał się tylko w Polsce i polskie zakłady otrzymają wyłączność na produkcję dla kolejnych odbiorców. I co ciekawe systemy te sparwdzałyby się zarówno w programie Wisła jak i w programie krótkiego zasięgu Narew czy bliskiego Poprad , co skutkowałoby zintegrowaniem całej obrony przeciwlotniczo-antybalistycznej na terenie Polski.
Pociski: podstawowa oferta to dwa uzupełniające się pociski czyli PAC-3 MSE (cele balistyczne , krótki zasięg) oraz PAC-2 GEM-T (cele areodynamiczne , większy zasięg). W zakładach Mesko znalazłaby się finalna linia montażowa dla pocisków GEM-T oraz dodatkowo produkcja niektórych elementów tego pocisku. W zakresie pocisków dużym projektem jest produkcja w Poslce nowego pocisku pośredniego. Ma być to tańśza wersja pocisku PAC-3 z zachowanymi ale nieco obciętymi możliwościami pocisku PAC-2 GEM-T.
MAJą być to pociski LCI )Low Cost Interceptor). I tu mamy kilka propozycji na stole . Dwie skrajne i dwie pośrednie. Skrajne propozycje do rozważenia dla strony polskiej to budowa całkowicie nowego pocisku lub lekka modyfikacja do warunków polskich już istniejących izraelskich pocisków Stunner.
Czym się różnią trzy rodzaje pocisków:
PAC-3 MSE jest pociskiem kinetycznym , głównie służacym do zwalczania celów balistycznych przez bezpośrednie trafienie. Jego krótki zasięg powoduje że jest nieakceptowalny do zwalczania nowoczesnych celów areodynamicznych.
PAC-2 GEM-T ma znacznie większy zasięg natomiast brak u niego możliwości zwalczania celów balistycznych. Posiada standardową głowice wybuchową z zapalnikiem zbliżeniowym.
LCI ma mieć zwiększony zasięg w stosunku do PAC-3 ale nie dorównujący PAC-2 ale za to nie tak dobrą jak PAC-3 ale możliwość zwalczania celów balistycznych. Jak wiemy PAC-3 jest strasznie drogi.
LCI miałaby być następcą pocisków PAC-2 GEM-T na wielu rynkach.
Zaproponowano 3 fazy rozwojania systemu Wisła dla Polski. Pierwszie dwie będą rozwijane równocześnie. Do 2018 roku stronie polskiej dostarczone zostaną na czas realizacji projektu 1-2 pełne baterie systemu Patriot PAC-3+ z pociskami MSE i GEM-T jednocześńie prowadzony będzie z przemysłem polskim rozwój programu Patriot Next Generation. Patriot NG ma być gotowy w latach 2020-2022 , wówczas do Polski trafiłby gotowy produkt w połowie skonstruowany i wyprodukowany w polskich zakładach a potem przekazane wcześniej Polsce 2 baterie Patriot zostałyby zmodernizowane do tego systemu jako bateria nr 7 i nr 8.
